публикаций
в PDF
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
по сайту
| Биография | Труды | Интервью | Творчество | Путешествия | Сотрудничество | Отклики |
НА ВСЕМИРНОМ
КОНГРЕССЕ
ЭТНИЧЕСКИХ
РЕЛИГИЙ В ИТАЛИИ
С 25 по 29 августа 2010 года в городе Болонья (Италия) состоялся Х Всемирный Конгресс Этнических Религий (WCER). Мы были приглашены для участия от имени России. Павел Владимирович Тулаев представил доклад «Родные Боги в творчестве русских художников» на английском языке, который дополнила выставка печатных репродукций по этой же теме. Ниже публикуем фрагмент из нашего путевого дневника «С Богами по Европе» в четырех частях.
Далее.......>>>
ГИМНЫ БОГАМ
17 апреля 2010 года cостоялся творческий вечер Павла Владимировича Тулаева. Он проходил в ДОМЕ СОЛНЦА, что расположен в центре павильона «Москва» (№ 70) во Всероссийском выставочном центре (прежнее название ВДНХ). Вечер открыла Надежда Иванова, сотрудница журнала «АТЕНЕЙ», которая представила творчество П.В. Тулаева. Она обратила внимание на то, что его талант – многогранный, а труды широко известного автора и издателя – весьма многообразны, как по темам, так и по жанру. Тем более ценно то, что впервые организован его поэтический вечер. По такому случаю специально выпущена в свет мини тиражом брошюра «Гимны Богам».
ИНТЕРНЕТ-
ЭНЦИКЛОПЕДИЯ
«ХРОНОС»О
СЛАВЯНАХ
ЭНЦИКЛОПЕДИЯ
«ХРОНОС»О
СЛАВЯНАХ
В ходе подготовки X Всеславянского съезда значительно активизировал свою работу Славянский комитет России, который возглавляет наш давний коллега Николай Иванович Кикешев. На рабочих заседаниях комитета мы познакомились с новыми единомышленниками и их проектами. «Славянство. Форум славянских культур» - так называется новый сайт, расположенный на домене http://www.sklaviny.ru/. Проект с этим названием действует вот уже около двух лет на страницах портала ХРОНОС: ВСЕМИРНАЯ ИСТОРИЯ В ИНТЕРНЕТЕ на доменах: http://www.hrono.ru/ и http://www.hrono.info/. Здесь собрана фундаментальные сведения по истории славян: описание событий, биографии выдающихся деятелей, хронологические таблицы и пр. Оперативную информационную работу, в частности по освещению предстоящих празднеств, посвященных Дню славянской письменности и культуры, планируется развертывать вокруг нового сайта. Строительные работы идут вовсю. Если вы желаете присоединиться, присылайте свои сообщения о славянских делах Вячеславу Борисовичу Румянцеву по адресу: .
Минск, 4-7 февраля 2010 года
Одним из главных центров международного славянского движения в последние годы стала Беларусь, где по-прежнему сильны устои социализма с ярко выраженной национальной окраской. Ежегодно в столице братской республики проводятся научные конференции, творческие встречи, торгово-промышленные ярмарки, народные праздники, сближающие людей на основе взаимного интереса и вековой дружбы.
Далее.......>>>
ПАМЯТИ АДМИРАЛА КОЛЧАКА
3 декабря 2009 года в Государственной Думе России по инициативе Игоря Викторовича Дьякова в рамках отдела пропаганды ЛДПР состоялся «круглый стол», посвященный памяти адмирала А.В.Колчака. После приветствия главы партии и организатора конференции слово для первого доклада было предоставлено историку и издателю журнала «Атеней» Тулаеву Павлу Владимировичу. Ниже публикуется текст его выступления:
Конференция национально-патриотического
СОЮЗА РУССКОГО НАРОДА
12 мая 2009 года в актовом зале движения «СОЮЗ» на Большом Харитоньевском переулке в Москве состоялась очередная конференция национально-патриотического Союза Русского Народа (СРН), организационный штаб которого возглавляет А. Т. Ветров. Главной задачей конференции было обсуждение и принятие проекта стратегической программы СРН, подготовленного и представленного Е.Ф. Морозовым. Этой теме была посвящена первая половина рабочего дня. В результате проект был принят в основе с учётом существенных дополнений и пожеланий со стороны участников встречи для его дальнейшей публикации и распространения на следующем съезде СРН. Во второй половине дня было несколько тематических выступлений, в том числе: П.В. Тулаева, Е.Ф. Морозова, С.А. Шатохина, В.В. Селиванова и других. Ниже публикуем полный текст доклада ведущего конференции П.В. Тулаева «РУССКОЕ ДВИЖЕНИЕ В НАЧАЛЕ XXI ВЕКА».
«АТЕНЕЙ» и
«TIERRA & PUEBLO»
в Центральном
Доме Журналистов
«TIERRA & PUEBLO»
в Центральном
Доме Журналистов
27 марта 2009 года в Интернет-зале Центрального Дома Журналиста состоялся русско-испанский вечер. Первая его часть была посвящена специальному выпуску журнала «TIERRA & PUEBLO» (2008, №17), посвященного русско-испанским отношениям. О нём подробно рассказал мыслитель и издатель из Испании Энрике Равельо. Испанской теме в круге изданий «АТЕНЕЙ», были посвящены выступления Иванова Анатолия Михайловича и Рудакова Александра Борисовича.
Во второй части вечера слушателям был представлен первый полноцветный выпуск русского международного журнала «АТЕНЕЙ» №9-10 (232 стр.) его главным редактором и издателем Тулаевым Павлом Владимировичем. Среди авторов выступали: Авдеев Владимир Борисович, Милованов Валерий Иванович, Ветров Альберт Тимофеевич, Иванов Владимир Алексеевич. Поэты Эдуард Эрикссон и Марина Брыкалова прочитали свои новые стихи, опубликованные в «Атенее».
Во второй части вечера слушателям был представлен первый полноцветный выпуск русского международного журнала «АТЕНЕЙ» №9-10 (232 стр.) его главным редактором и издателем Тулаевым Павлом Владимировичем. Среди авторов выступали: Авдеев Владимир Борисович, Милованов Валерий Иванович, Ветров Альберт Тимофеевич, Иванов Владимир Алексеевич. Поэты Эдуард Эрикссон и Марина Брыкалова прочитали свои новые стихи, опубликованные в «Атенее».
Далее.......>>>
Возможность посетить Париж у меня была и раньше, но достойного повода для этого не было. Конечно, культурная столица Западной Европы сама по себе заслуживает внимания, и ей будет посвящён наш отдельный очерк. Просто мне не хотелось ехать во Францию с пустыми руками. Но вот, наконец-то, выдался подходящий случай. Удачным поводом для моего путешествия стал выход в свет художественного альбома «Родные Боги в творчестве славянских художников». Незадолго до этого состоялись две презентации нашей замечательной книги - в Санкт-Петербурге и Москве - и Париж как бы принял эстафету. Формально я приехал во Францию по приглашению своих друзей: Яна-Бера Тилленона - выдающегося художника и эстета из Бретани, Гийома Фая - знаменитого правого мыслителя мирового уровня, и госпожи N.N. - дамы, приятной во всех отношениях, но пожелавшей остаться incognito. В первую очередь, именно благодаря этим замечательным людям презентация альбома прошла на солидном интеллектуальном уровне.
РОДНЫЕ БОГИ –
В ПАРИЖЕ!
В ПАРИЖЕ!
Возможность посетить Париж у меня была и раньше, но достойного повода для этого не было. Конечно, культурная столица Западной Европы сама по себе заслуживает внимания, и ей будет посвящён наш отдельный очерк. Просто мне не хотелось ехать во Францию с пустыми руками. Но вот, наконец-то, выдался подходящий случай. Удачным поводом для моего путешествия стал выход в свет художественного альбома «Родные Боги в творчестве славянских художников». Незадолго до этого состоялись две презентации нашей замечательной книги - в Санкт-Петербурге и Москве - и Париж как бы принял эстафету. Формально я приехал во Францию по приглашению своих друзей: Яна-Бера Тилленона - выдающегося художника и эстета из Бретани, Гийома Фая - знаменитого правого мыслителя мирового уровня, и госпожи N.N. - дамы, приятной во всех отношениях, но пожелавшей остаться incognito. В первую очередь, именно благодаря этим замечательным людям презентация альбома прошла на солидном интеллектуальном уровне.
ODALA
nr V / 1999 a.y.p.s.
nr V / 1999 a.y.p.s.
"Atak i zwycięstwo każdego dnia - wywiad z Pawłem Tułajewem, redaktorem rosyjskiego pisma Nasledie Predkow"
Odala: Na początek prosimy o kilka słów przedstawienia się i zarysu Waszej działalności.
Paweł Tułajew: Najpierw chciałbym podziękować Wam za umożliwienie wypowiedzenia się na łamach "ODALI"; my, Rosjanie jesteśmy żywotnie zainteresowani współpracą z narodami słowiańskimi, szczególnie zaś z Polakami. Jesteśmy etnicznymi braćmi, choć nasza historia nie była wolna od problemów. Co do mnie – jestem pisarzem i historykiem, reprezentuję kulturalno – historyczny magazyn "Nasledie Predkow" (w tłumaczeniu Dziedzictwo Przodków). Jest to oficjalna publikacja poświęcona idei panrosyjskiej i indoeuropejskiej; jestem jednym z jej autorów i wydawcą. Z wykształcenia jestem też tłumaczem z języka angielskiego, hiszpańskiego i francuskiego. Z czasem zainteresowałem się bardziej historią; dziejami powszechnymi, historią rewolucji, dziejami Ameryki Łacińskiej i Hiszpanii. Cóż... w młodości byłem nieco zwesternizowany, zafascynowany Zachodem, lecz stopniowo zacząłem sobie uświadamiać, że mamy swoje własne dzieje i kraj: zająłem się rosyjską historią, rosyjską filozofią, stałem się rosyjskim nacjonalistą. Poświęciłem tym zagadnieniom sporo artykułów (około pięćdziesięciu) i parę (dokładnie siedem) książek dotyczących historii Rosji, relacji rosyjsko – europejskich, Krymu, stosunków rosyjsko – hiszpańskich (ponad to małą biografię gen. Franco). W swoich tekstach poruszałem też temat dziejów starożytnych, rodzimych Bogów, co chyba leży w polu zainteresowań nas obu.
Odala: Jakie były początki Nasledie Predkow; do jakich kręgów dociera magazyn?
Paweł Tułajew: Po pierwsze chciałbym podkreślić, że pismo, oprócz mnie, redagują dwie osoby: jego założyciel i oficjalny redaktor Władimir Popow (niegdyś odpowiedzialny za kontakty z prasą w Partii Ludowo – Narodowej, wiceprzewodniczący tego ugrupowania; wydawał pismo pn. Era Rosji), oraz Władimir Awdiejew (obecny na naszych łamach od trzeciego numeru pisma, ostatnio wszedł w skład redakcji; jest znanym pisarzem, poruszał wątki anty-chrześcijańskie, obecnie skoncentrował się na problematyce rasowej i genetyce, uznawany jest za przywódcę tzw. ruchu nowo-rasistowskiego w Rosji; jego teksty często bywają źródłem sensacji – ostatnio wydał książkę pt. “Rosyjskie rozumienie idei rasowej”). Poza tym na naszych łamach publikują swe prace liczni znani autorzy; np. w najnowszym numerze poświęconym stosunkom rosyjsko – niemieckim pojawił się dawny rosyjski dysydent Anatolij Iwanow, patriota i nacjonalista, szef moskiewskiego oddziału European Synergie. Nasi czytelnicy to przede wszystkim ludzie tacy, jak my sami – zainteresowani rodzimą tradycją, m.in. pisarze, artyści i historycy, pragnący wielkości swego narodu. Ponad to czyta nas coraz więcej ludzi młodych, w tym debiutujących poetów czy niegdysiejszych skinheadów. Pismo ma nakład 2000 egzemplarzy; rozchodzi się głównie w Moskwie, Sankt Petersburgu, ale także w Kijowie, na Litwie, na Syberii.
Odala: Jak wygląda struktura wyznaniowa rosyjskiej radykalnej prawicy i ruchu nacjonalistycznego?
Paweł Tułajew: To bardzo dobre pytanie. Kwestię tę poruszyłem w raporcie, który ostatnio przygotowałem. Rosyjska Nowa Prawica i ruch neopogański zwracają się ku własnym korzeniom, wykształciły własne idee i centra. Nie będę rozwodził się nad korzeniami historycznymi tego zjawiska. Jak wspomniałem, obecnie zaistniało kilka promieniujących ośrodków; głównie w Moskwie, Sankt Petersburgu, Kałudze i Omsku. Trudno mówić o stanowisku Nowej Prawicy, gdyż obejmuje ona zbyt szerokie spektrum poglądów. Co do ruchu neopogańskiego – w samej Moskwie istnieją trzy jego ośrodki, utajnione wspólnoty; w Sankt Petersburgu, Kałudze i Omsku na Syberii też są znaczące zrzeszenia. Kim są ich przywódcy? Np. Dobrosław jest patriarchą na wzór starożytnych wodzów pogańskich, w czasach sowieckich był represjonowany i więziony. Jego uczniem jest Wadim Kazakow, młody wiekiem, lecz bardzo silny przywódca, pełniący rolę kapłana. W Sankt Petersburgu kluczową rolę odgrywa Boris Bezwierchij stojący na czele grupy “Wenedy”, wydawca pism Wołchw (tak określano dawnych kapłanów) i Rodnyje Prastory (pogańska gazetka). W Moskwie organizatorem ruchu jest Aleksander Bielow, mój przyjaciel, współpracownik naszego pisma, pisarz neopogański, przywódca towarzystwa sportowego, które odwołuje się do etosu kszatrijów. Liczy ono ponad 500 członków i organizuje liczne turnieje i zawody. Bielow jest raczej wojownikiem i nauczycielem sztuki walki niż ideologiem, lecz cieszy się wielkim szacunkiem. Jego książki, np. “Sztuka ataku” czy “Młot Thora”, są szeroko znane. Jest jeszcze kilka ciekawych osób; m.in. Anton Płatow, wydawca pisma Mity i Magia Indoeuropejska; ideolog neopogański Wielesław, autor licznych książek; czy Siergiej Jaszyn, znakomity poeta, piewca nordyckiego odrodzenia, autor wydanego niedawno tomiku pt. “Kapłan Północy”, utrzymanego w marszowym rytmie, który określić można liryką ataku. Jest jeszcze wielu innych, o których nie wspomniałem. Co do Nowej Prawicy; istnieją młode grupy, których osobiście nie znam, choć wiem, że rosną w siłę. Ostatnio otrzymałem np. pismo New Pagan Rock – jest wiele środowisk, które starają się włączyć wątki pogańskie do muzyki rockowej.
Odala: Jak oceniasz znaczenie i wpływy rosyjskiej Nowej Prawicy?
Paweł Tułajew: Częściowo odpowiedziałem już na to pytanie. Pojęcie “Nowa Prawica” pojawiło się na Zachodzie na określenie grupy Alaina de Benoista, Roberta Steuckersa i innych. W Rosji nurt tez zapoczątkował Aleksander Dugin w swoim magazynie Elementy. Nie jest tu jednak najważniejsza będąca w użyciu nazwa tego ruchu, lecz jego istota i głębia. Osobiście deklaruję się jako prawicowiec, bowiem po rosyjsku słowo “prawo” oznacza m.in. dobro i prawdę, której bronimy. Monarchiści czy chrześcijanie dążą w odróżnieniu od Nowej Prawicy do konserwowania status quo. Nowa Prawica pragnie zaś podkreślić znaczenie pewnych wątków najdawniejszej tradycji obecnej zarówno w chrześcijaństwie, jak i w kulturach przedchrześcijańskich. Na podstawie tych najważniejszych tradycyjnych zasad pragniemy zbudować zupełnie nowe społeczeństwo. Na tym polega neopoganizm, zwany często Nową Prawicą. Co do reprezentujących tę tendencję ugrupowań – partią nowoprawicową można nazwać Rosyjską Jedność Narodową, także Partię Ludowo – Narodową, która wprawdzie początkowo ciążyła ku konserwatyzmowi, lecz ostatnio zaczęła przejawiać tendencje dość awangardowe. Nowoprawicowy jest wreszcie wydawany przez nas magazyn. Znaczna część ruchu neopogańskiego zaangażowana jest w strukturach Nowej Prawicy. To chyba tyle...
Odala: Jakie jest Pańskie zdanie na temat koncepcji geopolitycznych wysuwanych przez Aleksandra Dugina? Co sądzi Pan o rosyjskim narodowym bolszewizmie?
Paweł Tułajew: Aleksandra Dugina poznałem u schyłku lat osiemdziesiątych. Jest to człowiek znakomicie wykształcony, inteligentny; to bardzo interesująca postać. Doceniam jego osiągnięcia naukowe i polityczne. W pierwszym numerze publikowanych przez niego Elementów pojawił się przetłumaczony przeze mnie artykuł pióra Roberta Steuckersa poświęcony geopolityce. Rok wcześniej zorganizowałem konferencję na temat miejsca Rosji w Europie, na którą zaprosiłem m.in. Dugina i Gejdara Dżemala. Dugin zainteresował się wtedy problematyką geopolityki bardziej niż ja; nawiązał bezpośredni kontakt z wybitnym znawcą tej dziedziny Robertem Steuckersem. Obecnie Aleksander Dugin jest najbardziej uznanym teoretykiem geopolityki w Rosji. Co do narodowego bolszewizmu – mój stosunek do niego jest raczej negatywny. Naród to jedno, bolszewizm to co innego, czasem wręcz diametralnie różnego. Pojęcie narodowego bolszewizmu wprowadził Michaił Augurskij, radziecki Żyd, który, z tego co sobie przypominam, wyemigrował do Izraela. Książkę o tym tytule opublikował on za granicą. Twierdził, że lud sowiecki jest źródłem nowej idei – nie komunizmu, lecz narodowego bolszewizmu. Nie zgadzam się z tą opinią. Uważam bolszewizm za nurt marksizmu czy radykalnego socjalizmu. Inną sprawą, której poświęciłem sporo badań jest tradycyjny rosyjski prometeizm objawiający się w estetyce, muzyce, filozofii i poezji. Postać Prometeusza interpretuje się jako symbol wyzwolenia. Po rewolucji październikowej pojawił się obok “Międzynarodówki” hymn “Prometeusz” Skriabina. Ówczesna Rosja dostała się zatem pod wpływy swego rodzaju modernizmu. Odmienną od Augurskijego wizję bolszewizmu lansował Stalin. Niemniej jednak, można w tym ruchu dostrzec parę interesujących koncepcji. Nie sądzę jednak, by była to jedyna słuszna droga. Obecnie istnieje Partia Narodowo – Bolszewicka kierowana przez Limonowa, niezwykle utalentowanego i interesującego pisarza. Jednak w moim przekonaniu jest on zbyt radykalnie lewicowy. Celuje w epatowaniu i szokowaniu. Taki rodzaj ekstremizmu może być łatwo wykorzystany przez służby specjalne... Dlatego Dugin odciął się od Limonowa i zajął pisaniem swoich kolejnych książek.
Odala: Jakie są geopolityczne i cywilizacyjne perspektywy dla Rosji?
Paweł Tułajew: Nie istnieje jedna, wykluczająca inne możliwość. Sytuacja geopolityczna zmienia się ciągle i rozwija. I tak, po rozpadzie Związku Radzieckiego pojawił się znaczący wpływ atlantyzmu (sprzyjał tej opcji minister Kozyriew – stąd narodowi komuniści uznawali go za wroga narodu rosyjskiego, ulegającego naciskom Ameryki). Później, gdy stało się jasne, iż Stany Zjednoczone są naszym przeciwnikiem, gdy rozpadł się ZSRR, Układ Warszawski i zakończyła się III wojna światowa, nawet środowiska liberalne podejmowały próby sformułowania nowej orientacji geopolitycznej. Skupiono się przede wszystkim na polityce europejskiej, lecz wkrótce okazało się, że na tym kontynencie jest jeszcze jedno mocarstwo – Niemcy znajdujące się w jednej drużynie z USA. Nie twierdzę, że działają przeciwko Rosji, ale sądzę, że kierują się własnymi interesami. Obecnie rosyjskie kręgi decyzyjne starają się wypracować model pansłowiańskiej, eurazjatyckiej przestrzeni wspólnych interesów. Przykładem może być współpraca rosyjsko – białoruska... Opierała się ona na formule związku obu państw, choć w rzeczywistości plany pozostały na papierze. Innym problemem są liczne konflikty lokalne – np. kwestia czeczeńska, będąca bez wątpienia rezultatem prowokacji, tzw. “wybuchem kontrolowanym”, świadomym wywołaniem awantury. Na marginesie dodam, że Dugin reprezentuje opcję eurazjatycką, która jest dość interesującą koncepcją zmierzającą do ukształtowania nowego spojrzenia na wiele spraw. Jest to nurt bardzo różnorodny; należy np. uświadomić sobie różnicę pomiędzy eurazjatycką ideą kontynentalną a eurazjatycką ideologią. Osobiście przeciwny jestem ideologicznej odmianie eurazjatyzmu, bliska jest mi natomiast koncepcja pax eurasiatica. Za jakiś czas być może będziemy w stanie stworzyć kontynentalny pakt obronny. Aby do tego doprowadzić, musimy zadbać o dobre stosunki z Indiami, być może także z Chinami, Iranem i Japonią. Powinien być to potężny sojusz, przy czym nie należy tworzyć w tym celu jakiejś wspólnej ideologii – każdy kraj powinien zachować swoją.
Odala: Jaką rolę dla rosyjskich ruchów nacjonalistycznych spełnia Cerkiew prawosławna?
Paweł Tułajew: To kolejne dobre pytanie; korzenie rosyjskiego nacjonalizmu tkwią w prawosławiu, które odegrało równie znaczącą rolę, jak katolicyzm w Polsce czy na Litwie. Jednym z moich nauczycieli był ojciec Dutko, swego czasu nacjonalistyczny dysydent, dwukrotnie więziony. Opowiadał się za prawosławiem i caratem – dlatego był prześladowany. Początkowo staraliśmy się pomóc w odbudowie instytucji Kościoła, co stanowiło oś jednoczącą różne ruchy. Jednak sytuacja uległa zmianie – Kościół urósł w siłę, ludzie tymczasem ubożeją. W przypadku społecznych protestów Cerkiew wyraźnie opowiada się po stronie rządu. Szczególnie teraz, gdy popularność Jelcyna maleje, ona usiłuje ją podreperować. Kościół pomógł niegdyś w ocaleniu narodu. Niemniej jednak, popełnia nierzadko znaczne błędy polityczne. Inny problem pojawia się w dziedzinie geopolityki – Cerkiew prawosławna posiada ugruntowaną pozycje tylko w niektórych krajach, a w polu naszych zainteresowań znajdują się też państwa nieprawosławne, np. Litwa i inne kraje nadbałtyckie, pokrewne Rosjanom etnicznie. Mamy przyjaciół np. w Niemczech, ale oni też nie są prawosławnymi. Podobnie mamy sojuszników w Indiach, lecz też nie są to wyznawcy prawosławia. Mongolscy Jakuci też nie. Idea rosyjska powinna więc być bardziej uniwersalna, otwarta, nie powinna opierać się na koncepcji Trzeciego Rzymu. Opowiadamy się za nową Rosją, pierwszą i jedyną prawdziwą; nie za Trzecim Rzymem, drugim Nowym Jorkiem czy piątym Paryżem.
Odala: Jakie jest w tym wszystkim miejsce Polski?
Paweł Tułajew: Nie czuję się władny, by doradzać cokolwiek Polakom. Mogę tylko wyrazić swój własny osąd. Rosjanie i innie słowiańskie narody to bratnie ludy. Polska tradycja jest nam bardzo bliska etnicznie. Niestety, paradoksalnie Polacy z natury słowiańscy, stali się z ducha katoliccy – jest to wewnętrzna sprzeczność. Sądzę, że dziś Polska... A, może odrobina historii – wasz kraj zawsze był areną europejskich konfliktów, ze względu na położenie pomiędzy Wschodem a Zachodem. Wiele było też polsko – rosyjskich konfliktów, które stały się źródłem głębokich podziałów. Jednocześnie Polska była centrum Układu Warszawskiego – podkreślam: nie Moskwa, lecz Warszawa. Było tak dlatego, że Polska pełniła rolę gwaranta słowiańskiego pokoju. Rozpad Układu Warszawskiego to wielka tragedia, o tym jestem przekonany. NATO tymczasem nie składa broni, lecz zbiera nowe siły. Atlantyzm nie jest ideą europejską. Europa Zachodnia to nie Zachód, lecz po prostu Europa. Najlepsza formuła stosunków rosyjsko – polskich byłaby, według mnie, następująca: po pierwsze, powinno zależeć nam na wolnej i partnerskiej wobec nas Polsce (wolnej od amerykanizmu); następnie możemy zacząć myśleć o formach współpracy paneuropejskiej, w której Polska odgrywała by kluczową rolę, szczególnie w regionie Bałtyku. Tą ostatnią koncepcję wysunąłem wraz z moim przyjacielem Władimirem Widemannem z Berlina, wydawcą pisma Imperatyw – nazwaliśmy to planem panbałtyckim. Wiążę się on z nowym panbałtyckim regionalizmem, w którym decydującą rolę odgrywały by Polska, Litwa, dawne Prusy Wschodnie... Chodzi o to, by Polska znalazła sposób na odgrywanie samodzielnej roli w Europie. Oczywiście zainteresowani jesteśmy naszymi wspólnymi korzeniami – mamy np. wspólnego Boga – Świętowita, uznają go za swojego i Rosjanie, i Polacy, i Ukraińcy. Podobnie z kultowym centrum w Retrze. Dlatego powinniśmy zgłębiać spuściznę naszych wspólnych przodków, a dopiero potem próbować porozumienia z Europą Zachodnią.
Odala: Swego czasu na łamach Nasledie Predkow pojawiły się materiały poświęcone Juliusowi Evoli. Czy podziela Pan jego diagnozę dotyczącą cywilizacyjnego upadku; czy żyjemy w czasach Kali Yugi?
Paweł Tułajew: Czytałem tylko niektóre prace Evoli, np. “Pogański imperializm”; poświęciliśmy jego twórczości część pierwszego numeru naszego pisma. Sądzę, że można dziś mówić o dziejowym etapie, który przypomina “Kali Yugę” – wiek degeneracji. Wystarczy porównać wielkich bohaterów naszych przodków z wzorcami obowiązującymi w dzisiejszym społeczeństwie, by dojść do wniosku, że miało miejsce skarlenie. Oczywiście, zapaść ludzkości jest wielka. Zgadzam się zatem z diagnozami postawionymi przez Nietzschego, faktycznie nasze czasy obrodziły w “podludzi”. Człowiek powinien być człowiekiem bądź nadczłowiekiem, nie podczłowiekiem. Mamy więc do czynienia z dekadencją w skali całego świata – sytuacja jest dramatyczna. Powstaje pytanie: czy można mówić o końcu świata (jakiejś Apokalipsy), czy też rozpatrywać sprawę jako potężny kryzys. Sądzę... Raczej nie jestem optymistą. Staram się jednak postępować jak wojownik – walczyć do końca. Nie dbam o taką czy inną przyszłość, nie to jest istotne. Taka jest droga życia, bardzo osobista, którą kroczy wielu z nas. To rodzaj drogi “kszatriji”. Atak i zwycięstwo każdego dnia! Pierwszy wróg do pokonania to nasze własne słabości, przeszkody na drodze do siły i wiedzy. Niestety często ludzie wskazują tylko wroga zewnętrznego i nie robią nic, aby pokonać najpierw swego własnego wroga wewnętrznego. Droga wojowników to droga walki i boskości - pragniemy stać się kimś na wzór naszych Bogów!
© wywiad przeprowadził MaT
ИЗБРАННЫЕ ВИДЕОРОЛИКИ
«СЛАВИЯ – ИМПЕРИЯ БЕЛЫХ
СЛАВЯНСКИХ НАРОДОВ?»
Павел Тулаев беседует
с Максимом Калашниковым
о панславизме
http://video.yandex.ru/
users/neuromir-itv/view/9/
«ПРИОРИТЕТЫ И
КЛЮЧЕВЫЕ ПРОБЛЕМЫ
СЛАВЯНСКОГО ДВИЖЕНИЯ»
Доклад П.В.Тулаева
на пленарном заседании
конференции в Беларуси
(Минск, 5.02.2010).
http://rutube.ru/tracks/3008009.html
Полный текст выступления:
http://www.ateney.ru/bel/b014.htm
«СЛАВЯНСТВО – ЭТО
ФОРМА НАШЕЙ ЖИЗНИ»
Интервью с П.В.Тулаевым
на славянской конференции в
Беларуси, февраль 2010 года:
http://rutube.ru/tracks/2977807.html
СЛАВЯНСКИХ НАРОДОВ?»
Павел Тулаев беседует
с Максимом Калашниковым
о панславизме
http://video.yandex.ru/
users/neuromir-itv/view/9/
«ПРИОРИТЕТЫ И
КЛЮЧЕВЫЕ ПРОБЛЕМЫ
СЛАВЯНСКОГО ДВИЖЕНИЯ»
Доклад П.В.Тулаева
на пленарном заседании
конференции в Беларуси
(Минск, 5.02.2010).
http://rutube.ru/tracks/3008009.html
Полный текст выступления:
http://www.ateney.ru/bel/b014.htm
«СЛАВЯНСТВО – ЭТО
ФОРМА НАШЕЙ ЖИЗНИ»
Интервью с П.В.Тулаевым
на славянской конференции в
Беларуси, февраль 2010 года:
http://rutube.ru/tracks/2977807.html
Далее.......>>>
РОДНЫМ БОГИНЯМ И БЕРЕГИНЯМ
Второе дополненное издание
Вышло в свет второе дополненное издание книги Павла Владимировича Тулаева РОДНЫЕ БОГИНИ И БЕРЕГИНИ (Москва, «Библиотека АТЕНЕЯ», 2009). В основу текста лёг его доклад, сделанный на Школе Родной Веры в Киеве, и опубликованный в журнале «СВАРОГ» №19-20 на украинском языке. На презентации 30 января 2009 года в Доме культуры на Петровских линиях в Москве известный ученый представил первое русское издание брошюры, подчеркнув органичную взаимосвязь женского и мужского начал в вечном сотворении мира. После ответов на вопросы слушателями было высказано пожелание дополнить следующее публикацию статьями о славянских богинях Живе и Макоши, что и было сделано. Цена книги: 120 рублей.
ИЗДАНИЯ КРУГА «АТЕНЕЙ»
Предлагаем Вашему вниманию новые печатные и электронные издания. В электронном каталоге представлены наши книги, журналы, компакт-диски и видеофильмы.